Zondag 31 mei 2020 konden we in een nieuwe opstelling het water op, waar dat een week eerder maar met maximaal 2 kinderen per boot mocht kon dat nu toch met 3 personen. Sebas had de indeling zo gemaakt dat de meest ervaren bij elkaar zaten en de wat minder ervaren met een leidingslid aan boord. Zo zaten Koen en Menno, twee zeer nieuwe leden, aan boord met Sven, en dat ging op zich prima. We waren naar de Spriet gesleept omdat de wind daar wat gunstiger was en de golven minder hoog toen Sven de sleep verliet met vol tuig, en dat ging niet helemaal volgens het boekje. Er zat een lijntje verkeerd en Sven wilde dat meteen opgelost hebben, maar de boot nam zelf het roer over. De vlet dacht dat het makkelijker zou gaan als hij in het riet zou parkeren dus zo gezegd zo gedaan. Maar goed, hoe kom je daar nu weg? Sebas voer gelijk met de sleepvlet naar ze toe maar uiteindelijk lukte het Sven al om weg te bomen en halve wind uit het riet te komen. Wel een komisch plaatje.
Maar dat was nog niet alles. Sebas was ondertussen weer doorgevaren om bij de anderen te kijken want het is toch best spannend met 3 per boot, zeker als er 2 vletten met alleen junioren varen. Martijn, Quinten en Miguel voeren in de 544 helemaal zonder leiding en er stond toch een forse 4 Beaufort met soms een vlaag 5 wat de jongens klaarblijkelijk niet deerde. Met strak gehesen zeilen voeren ze onbevreesd over de Spriet heen en weer. Dit gold ook voor Sofie, Iris en Mies die het zelfs voor elkaar kregen om te ankeren! Kortom het ging prima en Sebas vond het niet meer nodig om met 2 motorboten tegelijk rond te varen. Dus hij besloot met de Bandung te ankeren aan hogerwal van de Spriet. Eenmaal voor anker kwamen Mike en Marloes met de Dewi om hem op te pikken en nog wat rondes langs de vletten te gaan. Sebas grapte dat ze de Bandung straks voorbij zouden zien drijven los van het anker. En dat had hij beter niet kunnen zeggen want na een paar rondjes werd Marloes gebeld dat er een van onze bootjes rond dreef op de Spriet. Toen was het ineens niet meer zo grappig. Ze gingen er meteen naar toe, gelukkig dreef zij niet tegen andere boten aan en had Sebas om een of andere reden een stootwil aan de ankerlijn gebonden waardoor die niet kwijt was. Dus uiteindelijk kwam het allemaal weer goed. Sebas maakte het anker deze keer extra goed vast. Maar toen….. werd Sebas weer opgehaald want er lag een onbekende boot met één man aan boord lagerwal. En zonder enige twijfel besloten we de beste man te hulp te schieten. De man was met zijn Mariholm aan de grond geraakt en door de wind verder de kant in geblazen. Hij kon dus geen kant op en hij had ook maar een ielig electrisch buitenboordmotortje. Dan kwam er ook nog het probleem bij dat het voor de Dewi ook te ondiep was om dichtbij te komen waardoor er geen sleeplijn kon worden overgebracht. Gelukkig voor de beste man was er iemand met zijn ondiep stekende sloep die hem onze lijn kon brengen zodat we hem vervolgens toch vlot konden trekken. Uiteindelijk kwam aan al deze rampspoed een einde en is iedereen ongedeerd thuis gekomen. Het was ons weer een avontuurlijke dag!
